ندا آتشباز
از ابتدای به روی کار آمدن رژیم جمهوری
اسلامی در ایران، نقض قوانین حقوق بشر و سیاست‌های متخاصمانه و ضد بشریت این رژیم در
تمامی ایران بخصوص در کوردستان آغاز شد.
در طول بیش از چهل سال از به
روی کار آمدن رژیم جمهوری اسلامی، چپاول و غارت منابع و سرمایه های کوردستان آغاز
شد و کماکان نیز ادامه دارد، اما دریغ از سرمایه گذاری پایه‌ایی و احداث کارخانه‌ها و بخش‌های
تولیدی در این مناطق.
تا حدی که به
علت فقر ناشی از بیکاری، فقدان فرصت های شغلی و غیره که همگی ناشی از نگاه امنیتی
و سیاسی به کوردستان است، شاهد به وجود آمدن پدیده کولبری و به اصطلاح شغل کولبری
در کوردستان، و همچنین روی آوردن مردمان دیگر مناطق ایران از جمله در مناطق جنوبی
کشور به این شغل کاذب هستیم.
همه روزه، چندین نفر در ارتفاعات و کوهستان های کوردستان و صحراهای
مرزی جنوب ایران توسط ماموران حکومتی و نیروهای وابسته به جمهوری اسلامی کشته و
زخمی می‌شوند و هیچ یک
از مقامات دولتی و هیچ نهادی هم پاسخگو نمی‌باشد!
گویا که گرفتن جان انسان ها در سایه سار حاکمیت ایران آسان تر از شکستن یک
لیوان می‌باشد! میلیاردها دلار از ثروت کوردستان طی این سال‌هابه غارت رفته، میلیاردها دلار منابع طبیعی، سطحی و زیر زمینی از جمله نفت و گاز کوردستان استخراج، و در آمد آن صرف اهداف تروریستی سپاه قدس و نهادهای امنیتی در اقصی نقاط دنیا می‌شود.
در حالی که جوانان کوردستانی، همواره برای امرار معاش و سیر کردن خود و
خانواده هایشان مجبور به کولبری و گرفتن
جانشان در دست‌شان می‌شوند! به طوری که وقتی قدم به کوهستان می‌گذارند امیدی در بازگشت
ایمن و سلامت آن‌ها نیست!
آیا جوانی که قدم در این راه سخت و پر مخاطره و هچنین در راه بازی با مرگ
می‌گذارد؛ اگر حاکمیت و دولت در آن منطقه کارخانه ای احداث می کرد و یا زیر ساخت های اقتصادی را در دستور کار قرار می داد و باعث اشتغال زایی بشود، آیا جوانان مشغول به کار نمی شدند؟
در یک نتیجه گیری کلی، تنها راه مقابله با این جنایات ملموس، گذار از رژیم
جمهوری اسلامی ایران و رسیدن به یک حکومت سکولار، متکثر، دموکراتیک مطابق با قوانین
حقوق بشری می باشد که در آن ثروت ملی ایران برای جوانانش هزینه شود.
438
بار دیده شده