آسوی روژهلات/ هر چه به سالگرد انقلاب زن، زندگی، آزادی نزدیکتر می شویم، رژیم جمهوری اسلامی با جوسازی و ایجاد فضای خفقان و محدودیت سراسری بر شدت سرکوبگریهای عریان می افزاید.

از آزار و اذیت خانواده های دادخواه و قربانیان حوادث سال گذشته، تا فشار بر بازاریان و کسبه و دانشگاه و شهروند عادی، بازداشت های فلەای فعالین مدنی و کنشگران اجتماعی در حوزەهای مختلف، تلاش مضاعفی را برای حفظ بقا و ساختار سیاسی خود در دستور کار قرار داده است.

تجربه سالهای گذشته از اعتراضات مردمی و متعاقب آن سرکوب بی حد و مرز حکومت ایران بیانگر واقعیتی اجتناب ناپذیر است که، زمامداران حاکم بر ایران به هر شیوه و طریق ممکن و در اشکال گوناگون خواستار حفظ بقا هستند که خود این امر نماد نظامی توتالیتر و مستبد را به تصویر می کشد.

اما اعتراضات سراسری که در سال گذشته و پس از قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی شکل گرفت، حکومت ایران را با چالش جدی مواجه کرد و پیوند دادن اعتراضات سراسری با اعتراضات فرهنگیان، بازنشستگان، کارگران و دانشگاهیان و اساتید دانشگاەها و زنان و دیگر اقشار و تودەهای مردمی، همەی تلاش ها و پروپاگاندای نظام حکاکم بر ایران را خنثی کرده و آنرا به ورطه نابودی سوق می دهد.

در این مجال کوتاه باید خاطر نشان کرد که، نشست اخیر علی خامنەای با دولت رییسی و تعریف و تمجیدهای فانتزی وی از رییس جمهوری انتصابی، تنها چیزی غیر از تخریب حوزه های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی و به بیراهه بردن مبارزات همگانی نبوده و نیست.

با این وجود، فریب افکار عمومی هم در داخل و چه در سطح بین المللی توسط نظام تمامیتخواده ایران، موجب ممانعت اتحاد سراسری و روگردانی مردم از این حکومت نمی شود و رشد آگاهی سیاسی و اجتماعی و در عین حال شناخت از این رژیم، ضرورت مبارزه سراسری را بیش از گذشته تقویت کرده و مردم درصدد درهم پیچیدن بساط و ساقط کردن و درهم پیچیدن حاکم ایران هستند.

در نهایت می توان گفت که، از یک سو حکومت ایران را برآن است که با کشتار و ملیتاریزه کردن شهرها مسیر فلاکت و نابودی شهروندان را در راستای حفظ موجودیت خود همورا سازد و ظلم و تعدی خود را بیش از گذشته به مردم اعمال کند، از طرفی هم شهروندان بر این باورند که با سازماندهی عمومی و حضور مستمر و اعتراضات سراسری راه حیات و بقای حکومت مطلقه را مسدود نمایند.

بار دیده شده‌‌ 76