آرام محمدی

آسونیوز- ٢١ سپتامبر برابر با ٣٠ ام شهریور، مصادف با روز جهانی صلح است و هر ساله زنگ این مناسبت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به صدا در خواهد آمد.

مجمع عمومی سازمان ملل با انگیزه ترویج صلح در میان ملت ها، احترام به کرامت انسانی و رعایت حقوق بشر و... روز ٢١ سپتامبر را به عنوان روز جهانی صلح نامگذاری کرده و این امر در کشورهای مختلف جهان گرامی داشته می شود.

بدون شک، صلح و جهانی آری از خشونت و ایجاد امنیت پایدار، از آمال و ارزش های انسانی به شمار می رود و بدون احترام متقابل و احساس مسئولیت کشورها در مقابل یکدیگر بی معنا خواهد بود.

و این مهم، بدون حضور دولت های صلح طلب و دمکراتیک و احترام به موازین و منشورهای اخلاقی و انسانی داخلی کشورها و همچنین در سطح بین المللی قابل دسترس نیست و حکام تمامیت خواه همچون "حاکمیت ایران" که پایبند به هیچ اصول و مبانی حقوق بشری نیستند، علاوه بر کشتار و سرکوب های داخلی، موجب بی ثباتی، ناامنی و همچنین ترویج تروریسم در منطقه و جهان نیز خواهند بود.

با این وجود و نگاهی اجمالی به شرایط صلح و ثبات و همچنین حقوق بشر در ایران تحت حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی، و با تعاریف گوناگونی که کارشناسان و صاحبان نظر از صلح ارائه می کنند، این مهم با وضعیت گذشته و کنونی رژیم ایران همسو نیست و همخوانی ندارد.

عدم اعمال زور و برخوردهای قهری، آزادی فردی و برابری و عدالت اجتماعی از مقوله های صلح هستند، که در ایران هیچ رنگ و بویی از آن دیده نمی شود و برای دستیابی و تحقق آن، راه پُر پیچ و خم و مسیری طولانی را باید پیمود.

در حالی که کشورهای جهان، ٢١ سپتامبر "روز جهانی صلح" را گرامی می دارند که، در ایران تحت تسلط حکام جمهوری اسلامی، در طول ٤٢ سال گذشته تا حال، شاهد نقض فاحش، سیستماتیک و آشکار حقوق بشر بوده و هستیم.

خفقان و سرکوب شدید داخلی، عدم اجازه برای فعالیت سازمان های حقوق بشری، تیغ سانسور بر گلوی اصحاب رسانه و روزنامه نگاران، بالاترین رتبه ی اعدام به تناسب میزان جمعیت، تبعیض جنسیتی و آپارتاید، اعمال ستم و ظلم در خصوص پیروان ادیان و مذاهب مختلف، برخوردهای قهری و ایجاد خشونت، صدور احکام سنگین زندان و ده ها مورد دیگر، مزید بر علت است، تا که دستیابی به صلح و ثبات در ایران و بسط آن به منطقه و جهان دور از دسترس تصور شود.

نتیجه: تلاش و استمرار مردم، فعالیت مستمر و مداوم سازمان ها و کنشگران حقوق بشری داخلی و بین المللی مبنی بر پذیرش تعهد در قبال ملیت های ایرانی و بویژه ملت کُرد، فشار بر حکام غیر دمکراتیک و مرتجع ایران از سوی جامعه ی جهانی، آگاه سازی و روشنگری و غیره، از جمله وظایف همگانی است که تا رسیدن به حقوق اساسی و آزادی های بینادی، میبآیست برای آن همت گذاشت و مطالبه گری کرد.

‌ ‌ 630 ‌‌بار دیده شده‌‌