آرام محمدی
آسونیوز- تجاوز و هتک حرمت زنان در زندان های رژیم جمهوری اسلامی از ابتدا تا
کنون، همواره به عنوان ابزاری برای سرکوب و شکستن کرامت زنان و دختران توسط حاکمیت
و نهادهای تندرو وابسته به آن صورت می گیرد.
اما نقش زنان در مقابله با اقدمات خودسرانه و فراقانونی رژیم جمهوری اسلامی به
نام آنان سند خورد و آزمون و تجربه ی مبارزاتی زنان و ایستادگی در برابر تبعیض ها،
نشانه ی عدم پذیرش بی عدالتی های تحمیلی این حکومت از سوی زنان و دختران است.
در همین زمینه، اخیرا مژگان کاوسی از زندانیان سیاسی و از باورمندان به آیین
یارسان در اظهاراتی افشاگرانه ابراز داشت که، در جریان انتقالش به زندان کچونی
کرج، مدت ٣ روز را در بازداشتگاه نیروی انتظامی سپری کرده و در این مدت با زندانیان
جرایم عمومی و خطرناک نگهداری شده، و در زمان انتقال، مجبور به بازرسی بدنی تا
برهنگی کامل شده و مورد بی احترامی و توهین و هتاکی ماموران قرار گرفته است.
پیشتر نیز برخی دیگر از زنان زندانی با اتهامات سیاسی، مدنی و یا عقیدتی، با
ایستادگی در مقابل تجاوز به زنان در زندان ها و بازداشتگاه های امنیتی، اقدام به افشاگری کرده و کل ساختار دستگاه های
امنیتی و دستگاه قضایی رژیم جمهوری اسلامی را به چالش کشیده اند.
با این وجود و علیرغم اعمال انواع شکنجه های روحی و جسمی و تجاوز به زنان در
زندان ها از سوی ماموران و ارگان های امنیتی و قوه قضائیه، رژیم جمهوری اسلامی تا
کنون موفق به خاموش کردن صدای زنان نشده اند و ایستادگی آنان در اشکال مختلف، وضعیت
زنان و دختران در بند را در کانون توجه قرار داده است.
تعرض جنسی به زنان و دختران در زندان های حکومتی، با برنامه ای هدفمند و
سیستماتیک صورت می گیرد و در بیشتر مواقع این اقدام غیراخلاقی برای شکستن مقاومت
زنان صورت می گیرد.
نتیجه: تجاوز و تعرض در اشکل مختلف که در زندان ها و بازداشتگاه های حکومتی
ایران علیه زنان و دختران و حتی مردان زندانی اعمال می شود، پدیده ای رنج آور است
که تبعات و پیامدهای روحی و روانی زیادی را گریبانگیر زندانیان و خانواده های آنان
کرده و در بعضی از مواقع به خودکشی منتهی می شود.
در این میان نقش سازمان های حقوق بشری داخلی و بین المللی، فعالین و کنشگران
مدنی در افشاگری تعرضات جنسی به زنان زندانی، تنویر افکار عمومی و در نهایت محاکمه ی
عاملان و آمران این دست از اقدامات باید بیش از گذشته برجسته شود.