ئاسۆی رۆژ

آرام محمدی

آسونیوز- با گذشت بیش از ٤ دهه از عمر رژیم جمهوری اسلامی و از همان روزهای ابتدایی پس از انقلاب مردم ایران در سال ١٣٥٧ شمسی، سرکوب زنان و دختران در قالب طرح های مختلفی از جمله مبارزه با بی حجابی، بدحجابی و یا حجاب اجباری در دستور کار این حکومت ایدئولوژیک قرار گرفت.

در حال حاضر نیز علیرغم نظرسنجی هایی که در جامعه ی ایران صورت گرفته، بیش از ٧٣ درصد از مردم مخالف حجاب اجباری هستند. اما حاکمیت و دستگاه پروپاگاندای آن با به کارگیری همه ی ابزار و توان خود و با صدور فرمان به آتش به اختیارانش، اعم از "بسیج، عوامل امنیتی، سپاه، لباس شخصی ها، ائمه ی جمعه، نمایندگان بیت خامنه ای در مراکز استان ها و شهرستانها، در ادارات و وزارتخانه ها، دانشگاه ها و غیره، برخورد با دختران و زنان را از اهم واجبات می دانند و آن را تشدید می کنند.

در این میان، فعالین مدنی و بالاخص فعالین عرصه ی زنان با بدترین شیوه و رفتار غیر انسانی و فراقضایی مواجه می شوند و خود قانون و دستگاه قضایی رژیم جمهوری اسلامی نیز، بر اساس احکام به اصطلاح دینی که معیار سنجش محسوب می شود، حکم صادر می کند.

در حالی حکومت، دغدغه ی حجاب اجباری دارد و از این امر به عنوان خط قرمز نظام نام می برد و دفاع از عفت و یا کرامت زنان و دختران را شعار اصلی قرار داده، گزارشات میدانی بارها از تجاوز به دختران و زنان در زندان های حکومتی و حتی تعرض به این قشر از جامعه در بازداشتگاه های موقت خبر داده اند.

هرچند رفتارهای سرکوبگرانه و برخوردهای فیزیکی در ملاء عام و در درون جامعه به نوبه ی خود یکی دیگر از مشکلات پیش روی زنان و یا فعالین این عرصه محسوب می شود.

نتیجه: حمایت از زنان و دختران از وظایف قانونی دولت، مجلس و دیگر نهادها و ارگان های مرتبط و زیربط است و برخوردهای قهری با زنان در خصوص حجاب اجباری یا بدحجابی و بی حجابی را باید در بی تدبیری مسئولین، نگاه آپارتاید حاکمیت به زنان، دخالت نهادهای امنیتی و اعمال نفوذ مراجع دینی در امورات مربوط به زنان جستجو کرد، زیرا برخورد فیزیکی، زندانی کردن، سونامی سرکوب و اعدام زنان هرچه حدت و شدت بیشتری داشته باشد، علاوه بر اینکه نتیجه ی معکوس خواهد داشت، زنان و دختران را مُصرانه تر از گذشته به میدان مبارزه سوق می دهد.

69 بار دیده شده‌‌