ن: شیرکو عبداللهی
در طول تاریخ جنبش های انقلابی و آزادیخواهانە در صد سال گذشتە کە جامعە جهانی را تحت تاثیر خود گذاشتە است، می توان فهمید کە نقطە مشترک همەی آنها حضور رهبران و شخصیت های برجستە در این حرکت های انقلابی است.
رهبرانی کە از دل جامعەی خود برخاستە و با پایەگذاری اندیشە و عقیدەهای انقلابی کە تاکنون بعد از چند دهە نیز هنوز پابرجا هستند و می توان گفت کە تبدیل بە ریشەای شدەاند کە دیگر برای نابودی آن دیر شدە است.
اما باید بە این نکتە توجە کرد کە جنبش های انقلابی کە رخ دادەاند، با وجود شباهت هایی کە وجود دارد اما متفاوت با دیگری هستند و آن نیز متاثر از دلایل فراوان از جملە فرهنگ، زبان، موقعیت جغرافیایی و... غیرە است.
در این میان می پردازیم بە شخصیت کسی کە بعد از چهار دهە از جانباختنش، آرمان و اهدافش کە باعث شد مردم کردستان با او همسو شوند بە قوت خود باقی ماندە است و مانند فانوس دریایی راهنمای کشتی های سرگردان است.
رفیق فواد مصطفی سلطانی، جوانی کە بر خلاف بسیاری از همسن و سال های خودش راه سیاست را پیش گرفت و در سال های آغازین جوانی برای فراگیری آموزش و تحصیل راهی دانشگاه آریامهر تهران شد. در آن زمان او توانست بیشتر دربارەی جامعەی خود و ظلم هایی کە در حق مردم کرد کە از سوی رژیم شاهنشاهی بر آنها تحمیل می شد پی ببرد، و در تقویت باور و اندیشەهایش کە نشات گرفتە از خدمت بە مردم و کمک بە آنها تاثیر فراوانی داشت.
در آن سالها کاک فواد شاهد چندین رخ داد مهم در عرصە کردستان، ایران و جهان بود، یکی جنبش انقلانی ١٣٤٦_٤٧ کە از سوی جمعی از آزادیخواهان کرد بر علیە حکومت شاه بود و دیگری انقلاب سفید کە شاه پهلوی با اعمال آن سعی در خاموش کردن صداهای مخالفش بود.
می توان گفت این دو رخداد و همچنین تقسیم جهان بە دو بلوک شرق و غرب از طرف اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحدە آمریکا، نقش بسزایی در پرورش اهداف انقلابی او داشتند.
او خواستار برقراری عدالت، آسایش و رفاه برای مردم کردستان بود، و می دید کە برای انجام این نیاز بە چیزیست کە سالهاست در میان نقش ایفا نکردە و بنا بر دلایلی نتواستە بود تاثیر چندانی داشتە باشند، و آن نیز وجود یک حزب مقتدر و بە دور از باور های سنتی و شکست خوردە کە روند پسرفت جامعەی کردستان را روز بە روز بیشتر می کرد.
این دلایل جرقەای بود برای کاک فواد و جمعی از دانشجویان جوان کرد کە همگی شاهد وضع موجود و اسفناک کرستان بودند، و بە همین خاطر منجر بە بنیانگذاری حزبی شدند کە در راستای اهداف و خواستەهای مردم کردستان باشد، کومەلە حزبی کە تبدیل بە بدنەی اصلی کردستان و مردمش شد.
بعد از بنیانگذاری کومەلە در پنجم آبان سال ١٣٤٨ شمسی، اعضای رهبری با آن تاثیر گذاری از جنبش های انقلابی کە در بسیاری نقاط از دنیا رخدادە بودند در پی ایجاد برنامەایی بودند کە بتوان مردم ستمدیدەای کردستان را با خود همراه کند.
کاک فواد کە شناخت کاملی از جامعە کردستان داشت، بە این نتیجە رسیدە بود برای همسو کردن مردم با آرمانهای کومەلە حضور در میان آنهاست، بە همین دلیل وی و اعضای رهبری کومەلە بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه های ایران برای تبلیغ اهداف و اندیشەهای انقلابی بە شهرهای کردستان بازگشتند.
در دهە پنجاه شمسی سرکوب احزاب و فعالین سیاسی بە اوج خود رسید، شاه کە از وجود احزاب مخالف خود کە بیشتر آنها چپگرا بودند، می ترسید بە همین دلیل دستور دستگیری های گستردەای را داد همراه شکنجە و نقض قوانین بین اللملی بود، کاک فواد در سال ١٣٥٣ بازداشت شد، همراه با بسیاری از اعضای رهبری وقت کومەلە بە زندان های رژیم شاه افتادند.
هر چند این دستگیری ها از سوی ساواک نتوانست باعث ثابت شدن وجود سازمانی بە نام کومەلە باشد، بلکە با مقاومت ستودنی کاک فواد و همرزمانش، عطش آنها را برای ادامەی این راه انقلانی دوچندان کرد.
در اواخر سال های پایانی دهە پنجاه شمسی، میدان سیاسی، اقتصادی و اجمتاعی ایران مدام درحال تغییر بود، بن بست سیاسی شاه در انتخاب نخست وزیرانش کە هر کدام آنها با مخالفت شدید از سوی مردم روبەرو می شدند، گسترش اعتصابات کارکنان دولتی و کارگران شرکت های صنعتی بزرگ از جملە نفت و گاز کە بخشی از درآمد حکومت بود و باعث بە وجود آوردن وضع دشواری برای شاه و حکومتش بود.
در کردستان نیز نفوذ کومەلە در میان اقشار مختلف مردم از جملە کارگران و زحمتکشان، معلمان، زنان و دانشجویان رو بە افزایش بود، آگاهی رساندن، سیاست و اندیشەهای نوین و بیان وضع آن زمان ایران برای مردم کردستان یکی چندین دلایل گسترش نفوذ کومەلە بود.
سرانجام در تابستان ١٣٥٧ کاک فواد بعد از نزدیک پنج سال حبس از زندان آزاد شد، وی در این مدت نیز سرآمد بسیاری از زندانی ها شد کە بعدا عضو کومەلە شدند و در راه آرمانهای مردم کردستان جان خود را از دست دادند.
کاک فواد با چهرەای کە در زندان از خود نشان داد باعث افزایش محبوبیت وی شد و توانست همان راهی را کە خود در پیش گرفتە بود بە هموطنانش نشان دهد، و آن ها را متقاعد سازد در این راه انقلابی همراه او شوند.
بعد از انقلاب مردم ایران در بهمن ماه ١٣٥٧ شمسی، کومەلە نیز در تاریخ ٢٦ بهمن ١٣٥٧ بە طور علنی و سرانجام بعد از نه سال فعالیت مخفیانە اعلام موجودیت کرد، اما متاسفانە این روز مصادف است با سالروز جانباختن رفیق محمد حسین کریمی از اعضای بنیانگذار کومەلە، کسی کە همراه با مردم شهر سقز در جریان درگیری با نیروهای ژاندارمری و شهربانی جان خود را از دست داد و روز ٢٦ بهمن نیز بە افتخار وی روز کومەلە نامیدە شد.
کومەلە یک نیروی تازە برخاستە از جامعەی کردستان بود و با حضور افراد و شخصیت های برجستە و مردمی مانند کاک فواد، کاک صدیق کمانگر و دکتر جعفر شفیعی و هزاران مبارز پیشرو، این پیام را بە مردم کردستان داد کە کومەلە از آنها و برای آنها است.
کاک فواد بعد از انقلاب و با فکر برچیدن نظام فئودالی و ارباب و رعیتی اتحادیەی دهقانان را تاسیس کرد، همین حرکت وی باعث شد کە کردستان از این سنتی و شکست خوردە رهایی یابد. اتحادیەای کە بعدها منجر بە تشکیل نیروی مردمی پیشمرگ کومەلە شد تا مدافع حق و حقوق مردم کردستان باشد در برابر تجاوزهای رژیم جنایتکار ایران.
وی از شهرها و روستاهای کردستان بازدید می کرد، حضور کاک فواد برای مردم امیدبخش بود، در رابطە احزاب دیگر در کردستان مورد احترام و حتی ستایش آنها قرار می گرفت. و همگی این موارد در این حرف کە کاک فواد رهبری از جنس خود مردم بود هیچ شکی باقی نمی گذاشت.
در آن هنگام کومەلە بە رهبری کاک فواد خیلی زود توانست دست رژیم خودخواندەی جمهوری اسلامی را بخوانند، رژیمی کە از همان ابتدا در میان مردم کردستان هیچ جایگاه و مشروعیتی نداشت و در رفرندام نمایشی رژیم بە رای '' نە '' را با تمام قدرت و ارادە بە حاکمان تازەی تهران نشان دادند. کومەلە در این حرکت نیز نقش چشمگیری را ایفا کرد.
اما رژیم کە نمی توانست کردستان آزاد را ببیند سعی در تجاوز و آشغال این سرزمین را داشت و سرانجام خمینی فتوای جهاد علیە مردم کرد را در ٢٨ مرداد سال ١٢٥٨ صادر کرد.
و همان روز نیز کومەلە با انتشار بیانیەی تاریخی کە بە '' خلق کرد در بوتەی آزمایش '' معروف شد، دستور مقاومت همە جانبە را علیە این آشغالگران کردستان را داد. مقاومتی کە باعث تحقیر و شکست مفتضحانەی رژیم در برابر ارادەی ملت کرد شد.
دیگر حرکت انقلابی و بزرگ کومەلە بە رهبری کاک فواد در تابستان ١٣٥٨ در اعتراض بە حضور نامشروع نیروهای سپاه پاسداران در شهر مریوان بود، در آن هنگام کاک فواد مردم این شهر را ترغیب کرد کە بدون استفادە از هرگونە خشونتی شهر را برای این آشغالگران خالی بکنند.
این حرکت کە بە کوچ تاریخی مریوان مشهور شد در تاریخ ٣١ تیر سال ٥٨ بە وقوع پیوست، و مردم مریوان شهر را خالی از سکنە کردند و بە اردوگاه نزدیک شهر بە نام '' کانی میران '' کوچ کردند.
نقش کاک فواد در رهبری این حرکت تاریخی ستودنی است، تا یا جایی کە می توان گفت او معمار کوچ تاریخی مریوان بود و همین دلیل نیز برای رژیم جمهوری اسلامی ایران کافی بود کە او را دشمن سرسخت بدانند.
کسی کە بر خلاف جریان های دیگر کرستان تسلیم خواستەهای رژیم نشد و در مذاکرات نمایندەهای حکومت چهرەای از مقاومت و سربلندی از خود بە جا گذاشت.
اما متاسفانە همانطور کە بە دلایل مهمی کە در این مطلب بە آن اشارە شد رژیم ایران از وجود کاک فواد هراس داشت، و از هر موقعیتی استفادە می کرد کە جان او را بگیرد.
در روز ٩ شهریور سال ١٣٥٨ شمسی، کاک فواد در نزدیکی روستای '' بسطام و کا نعمت ''همراه با چریک مبارز طهمورث اکبری در کمین نیروهای رژیم قرار می گیرند و متاسفانە جان خود را در راه آزادی کردستان و آرمانهای کومەلە از دست دادند.
این واقعە تلخ نە تنهای برای خانوادە بزرگ مصطفی سلطانی کە پنج فرزند خود را راه این آرمانها از دست دادند، بلکە برای جنبش آزادیخواهانە و انقلابی کردستان و کومەلە و مردمانش دردناک و غم انگیز بود.
بعد از چهار دهە از جانباختن کاک فواد هنوز نام و اهداف او از سوی جوانان کردستان درخیابان های شهرهای مختلف فریاد زدە می شود کە می گویند '' فواد هنوز زندە است ''، این بزرگترین شکست رژیم جمهوری اسلامی ایران است کە در طول عمر ننگین خود سعی در سرکوب و ساکت کردن مردم انقلابی کردستان کردە است.
میراث کاک فواد مصطفی سلطانی در اعماق باورهای کومەلە و مردم کردستان هنوز پابرجاست.
411
بار دیده شده